W czasie włóczęgi po Ziemi Niczyjej Geralt znów napotkał Guślarza. Ów dziwny jegomość poprosił wiedźmina o przysługę. Geralt miał pomóc w lokalnym obrzędzie, Dziady to cykl dramatów romantycznych Adama Mickiewicza, na który składają się trzy luźno powiązane części, kolejno II, IV i III oraz nieukończona część I (Dziady. Widowisko). Elementem je spajającym jest obrzęd dziadów – dokładnie przedstawiony w części II, wspominany przez Gustawa w cz. źródła:Monterettihttps://www.youtube.com/watch?v=FJ-irfOJx98 sunsethttps://www.youtube.com/watch?v=i_zBsb2lkKo Limercehttps://www.youtube.com/watch?v=gO3nRSB cash. W WILNIE - SALA PRZEDPOKOJOWA; NA PRAWO DRZWI DO SALI KOMISJI ŚLEDCZEJ. GDZIE PROWADZĄ WIĘŹNIÓW I WIDAĆ OGROMNE PLIKI PAPIERÓW - W GŁĘBI DRZWI DO POKOJÓW SENATORA. GDZIE SŁYCHAĆ MUZYKĘ - CZAS: PO OBIEDZIE - U OKNA SIEDZI SEKRETARZ NAD PAPIERAMI; DALEJ NIECO NA LEWO STOLIK, GDZIE GRAJA W WISKA - NOWOSILCOW PIJE KAWĘ; KOŁO NIEGO SZAMBELAN BAJKOW, PELIKAN I JEDEN DOKTOR - U DRZWI WARTA I KILKU LOKAJÓW NIERUCHOMYCH. SENATOR (do Szambelana) Diable! quelle corvée! - przecież po obiedzie. La princesse nas zwiodła i dziś nie przyjedzie. Zresztą, en fait des dames, stare, albo głupie: - Gadać, imaginez-vous, o sprawach przy supie! Je jure, tych patryjotków nie mieć a ma table, Avec leur franc parler et leur ton detestable. Figurez-vous - ja gadam o strojach, kasynie, A moja kompanija o ojcu, o synie: - "On stary, on zbyt młody, Panie Senatorze, On kozy znieść nie może, Panie Senatorze, On prosi spowiednika, on chce widzieć żonę, On..." - Que sais-je! - piękny dyskurs w obiady proszone. Il y a de quoi oszaleć; muszę skończyć sprawę I uciec z tego Wilna w kochaną Warszawę. Monseigneur mnie napisał de revenir bientot, On się beze mnie nudzi, a ja z tą hołotą - Je n'en puis plus - DOKTOR (podchodząc) Mówiłem właśnie, Jaśnie Panie, Że ledwie rzecz zaczęta, i sprawa w tym stanie, W jakim jest chory, kiedy lekarz go nawiedzi I zrobi anagnosin. Mnóstwo uczniów siedzi, Tyle było śledzenia, żadnego dowodu; Jeszcześmy nie trafili w samo jądro wrzodu. Coż odkryto? wierszyki! ce sont des maux legers, Ce sont, można powiedzieć, accidents passagers; Ale osnowa spisku dotąd jest tajemną, I... SENATOR (z urazą) Tajemną? - to, widzę, Panu w oczach ciemno! I nie dziw, po obiedzie - więc, signor Dottore, Adio, bona notte - dzięki za perorę! Tajemną! sam śledziłem i ma być tajemną? I vous osez, Docteur, mówić tak przede mną? Któż kiedy widział formalniejsze śledztwa? (pokazując papiery) strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 - - 19 - - 20 - - 21 - - 22 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnijZobacz inne opracowania utworów Adama Mickiewicza:Konrad Wallenrod - Pan Tadeusz - Ballady i romanse - Sonety krymskie szukane słowa ilość stron ocena płeć dowolna mężczyzna kobieta szkoła podstawowa gimnazjum liceum studia szukaj w: Język polski - Streszczenia i plany wydarzeń polecane przez Bryk Opracowania z języka polskiego znajdziesz też w portalu Materiały gotowe do zapamiętania, zamiast korepetycji. Dodaj do notatnika Pobierz pracę Mini-ściąga do druku Dodaj komentarz Autor: Ewa Mach Strony maszynopisu (a4): 8,8 Strony rękopisu (a5): 22,0 Ocena nauczyciela Komentarz nauczyciela: temat wyczerpany, bogaty językszukane słowailość stronocenapłećdowolnamężczyznakobietaszkołapodstawowagimnazjumliceumstudiaszukaj w: Język polski - Streszczenia i plany polecane przez BrykOpracowania z języka polskiego znajdziesz też w portalu gotowe do zapamiętania, zamiast do notatnikaPobierz pracęMini-ściąga do drukuDodaj komentarzAutor:Ewa MachStrony maszynopisu (a4):8,8Strony rękopisu (a5):22,0Ocena nauczycielaKomentarz nauczyciela:temat wyczerpany, bogaty językŚrednia ilość gwiazdek:3,36Oceń i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćBiografieMateriały do maturyMotywyPrace przekrojoweRecenzjeStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaChemia ogólnaChemia analitycznaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiWłoskiRosyjskiŁacinaFrancuskiHiszpańskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSPrzysposobienie obronneTechnika i technologiaBrykowiskoNajświeższe galerie na BrykowiskuOstatnio dołączyli do brykującychOstatnio dodali praceLiceum » Język polski » Streszczenia i plany wydarzeńPolecamy profesjonalne i pełne opracowania lektur - jakość gwarantuje Wydawnictwo GREGDziady cz. II - Adam MickiewiczDziady cz. III - Adam MickiewiczSklepy cynamonowe - Bruno SchulzWesele - Stanisław WyspiańskiZemsta - Aleksander Fredro„Dziady” część III – geneza i streszczenie utworu. Cechy dramatu romantycznegoNa powstanie III części “Dziadów” Adama Mickiewicza miało wpływ kilka czynników. Przede wszystkim poeta zaczerpnął z doświadczeń, jakie zdobył w czasie swej działalności najpierw w kręgach Filomatów, a później w założonym przez nich tajnym stowarzyszeniu Filaretów. Powodowała nim również chęć podsumowania wyników powstania listopadowego oraz próba usprawiedliwienia się przed rodakami, że nie wziął udziału w opisuje wydarzenia, które nastąpiły w latach 1820-1823, chociaż główna część utworu to wypadki mające miejsce w 1823 rozpoczyna się od słów, w których poeta dedykuje dramat: “[…] świętej pamięci […] narodowej sprawy męczennikom”. Dalej następuje przedmowa, w której Mickiewicz wyjaśnia przesłanki, które skłoniły go do napisania “Dziadów”. Następnie pojawia się Prolog zawierający opis sceny duchowej przemiany Gustawa. Widzimy bohatera osadzonego w więzieniu, który pod wpływem wydarzeń i dręczących go rozterek przybiera imię Konrad. Po tym zdarzeniu następują po sobie kolejne sceny słowailość stronocenapłećdowolnamężczyznakobietaszkołapodstawowagimnazjumliceumstudiaszukaj w: Język polski - Streszczenia i plany polecane przez BrykOpracowania z języka polskiego znajdziesz też w portalu gotowe do zapamiętania, zamiast do notatnikaPobierz pracęMini-ściąga do drukuDodaj komentarzAutor:Ewa MachStrony maszynopisu (a4):8,8Strony rękopisu (a5):22,0Ocena nauczycielaKomentarz nauczyciela:temat wyczerpany, bogaty językŚrednia ilość gwiazdek:3,36Oceń i BibliaŚredniowieczeRenesansBarokOświecenieRomantyzmPozytywizmMłoda PolskaXX-lecieWspółczesnośćBiografieMateriały do maturyMotywyPrace przekrojoweRecenzjeStreszczenia i plany wydarzeńTematy wolneCzłowiekZoologiaBotanikaGenetykaEkologiaBiochemiaChemia jądrowaChemia nieorganicznaChemia organicznaChemia środowiskaChemia ogólnaChemia analitycznaEnergia, jej przemiany i transportHistoria fizykiJedność mikro- i makroświataObwody elektryczneOddziaływania w przyrodzieProcesy termodynamiczneRuch i jego powszechnośćWszechświat i ciała niebieskieZjawiska optyczneWzory, prawa i tabliceAstronomiaGeografia fizycznaGeografia społeczno-ekonomicznaKartografia i GISPostacie i odkrycia geograficznePrehistoriaStarożytnośćŚredniowieczeXVI wiekXVII wiekXVIII wiekXIX wiekXX wiekXX wiek - I wojna światowaXX wiek - II wojna światowaXXI wiekBiografieCiekawostkiHistoria sztukiPrace przekrojoweAngielskiNiemieckiWłoskiRosyjskiŁacinaFrancuskiHiszpańskiInformatykaMatematykaMuzykaPlastykaPrzedsiębiorczośćEkologiaReligiaWOSPrzysposobienie obronneTechnika i technologiaBrykowiskoNajświeższe galerie na BrykowiskuOstatnio dołączyli do brykującychOstatnio dodali praceLiceum » Język polski » Streszczenia i plany wydarzeńPolecamy profesjonalne i pełne opracowania lektur - jakość gwarantuje Wydawnictwo GREGDziady cz. II - Adam MickiewiczDziady cz. III - Adam MickiewiczSklepy cynamonowe - Bruno SchulzWesele - Stanisław WyspiańskiZemsta - Aleksander Fredro„Dziady” część III – geneza i streszczenie utworu. Cechy dramatu romantycznegoNa powstanie III części “Dziadów” Adama Mickiewicza miało wpływ kilka czynników. Przede wszystkim poeta zaczerpnął z doświadczeń, jakie zdobył w czasie swej działalności najpierw w kręgach Filomatów, a później w założonym przez nich tajnym stowarzyszeniu Filaretów. Powodowała nim również chęć podsumowania wyników powstania listopadowego oraz próba usprawiedliwienia się przed rodakami, że nie wziął udziału w opisuje wydarzenia, które nastąpiły w latach 1820-1823, chociaż główna część utworu to wypadki mające miejsce w 1823 rozpoczyna się od słów, w których poeta dedykuje dramat: “[…] świętej pamięci […] narodowej sprawy męczennikom”. Dalej następuje przedmowa, w której Mickiewicz wyjaśnia przesłanki, które skłoniły go do napisania “Dziadów”. Następnie pojawia się Prolog zawierający opis sceny duchowej przemiany Gustawa. Widzimy bohatera osadzonego w więzieniu, który pod wpływem wydarzeń i dręczących go rozterek przybiera imię Konrad. Po tym zdarzeniu następują po sobie kolejne sceny E K L A M Aczytaj dalej ↓Scena 1 (Więzienie)Jest wigilia Bożego Narodzenia. Więźniowie (Adolf [Januszkiewicz], Frejend, Jacek [Pietraszkiewicz], Jakub [Jagiełło], ksiądz Lwowicz, Feliks Kółakowski, Suzin i Tomasz [Zan]), dzięki uprzejmości strażnika-Polaka, mogą spotkać się w celi jednego z towarzyszy - Konrada. Ci, którzy są w uwięzieniu dłużej i są bardziej doświadczeni opowiadają o tym, jak wygląda życie w zamknięciu. Sobolewski opisuje towarzyszom niedoli scenę wywozu dzieci i młodzieży na Syberię (w. 188-295). Inny więzień, Żegota [Domeyko], opowiada natomiast historię o diable i ziarnie (w. 330-349). Uwięzieni mężczyźni wśród rozmów śpiewają także pieśń ułożoną przez Konrada, której refren brzmi następująco:“Tak! Zemsta, zemsta, zemsta na wroga!Z Bogiem i choćby mimo Boga!”To utwór pełen pasji i złości, która przepełnia uwięzionych ludzi. Konrad, przekonany o swej wyjątkowości, próbuje poznać przyszłość, ale jego wysiłki nie przynoszą oczekiwanych rezultatów (scena tzw. Małej Improwizacji). Spotkanie dobiega końca i więźniowie wracają do swoich 2 (Wielka Improwizacja)Konrad, pewny swej wyjątkowej pozycji i mocy, żąda od Boga, by ten dał mu władzę nad “rządem dusz”. Wierzy, ze potrafi dać swemu narodowi szczęście i wolność. Stwórca pozostaje jednak obojętny na prośby Konrada. Rozczarowany mężczyzna czuje się “[…] duszą w ojczyznę wcielony” i jest przekonany, że potrafi “[…] za milijony kochać i cierpieć katusze”. Zarzuca Bogu, że ten jest zbyt nieczuły, za bardzo kieruje się chłodnym rozsądkiem i wzywa Boga do walki “na serca”. Konrad zwątpił w miłość i sprawiedliwość Pana. Jego bunt wynika jednak również z pychy - opętany przez szatana mężczyzna posuwa się do bluźnierstwa, określając Boga mianem “cara”.Scena 3Do więzienia przybywa ksiądz Piotr, bernardyn wezwany przez zaniepokojonego sytuacją strażnika. Piotr, przepełniony wiara i pokorą, odprawia egzorcyzmy i wypędza szatana. Dusza Konrada zostaje ocalona, bowiem złorzeczył Bogu w imię miłości do ojczyzny i chęci wyzwolenia ukochanego narodu. Ksiądz ratuje również Rollisona, który popadł w obłęd wywołany cierpieniami w czasie zadawanych mu 4Akcja dzieje się w domu na wsi, w okolicach Lwowa. Ewa zasypiając modli się o ocalenie niewinnych, wileńskich dzieci, które car chce unicestwić. Ukazują się anioły, które nad głową dziewczynki splatają wieniec z kwiatów - symbol niewinności. Ewa doznaje widzenia, w czasie którego jej dusza jednoczy się ze 5 (Widzenie ks. Piotra)Piotrowi, pogrążonemu w modlitwie w celi klasztornej, Bóg zsyła widzenie. Ukazuje mu dzieje udręczonego narodu i wyjawia sens doznawanych cierpień. Historia Polski ma być powtórzeniem losów Jezusa Chrystusa. Jak On, naród polski ma umrzeć i jak On - zmartwychwstać, by w chwale zbawić świat, wyzwolić go spod jarzma niewoli. Ksiądz widzi także zsyłaną młodzież, wśród której jest również “dziecię”, które ma być “obrońcą”. Przyszły Mesjasz - “namiestnik wolności na ziemi” - nosi sekretne imię “Czterdzieści i Cztery”.Scena 6 (Wizja Senatora)Pijany Nowosilcow dręczony jest przez diabły. Marzy o ogromnych zaszczytach i nieprzebranym bogactwie, raduje się całkowitym posłuszeństwem swych sług, którzy z zawiścią patrzą na wysoką pozycję Senatora. Tymczasem w wizji pojawia się car, który tym razem nie jest mu przychylny. Poplecznicy wykorzystują to, teraz odkrywając swe prawdziwe oblicza. Senator czuje się nieszczęśliwy i zagubiony bez carskiego 7 (Salon Warszawski)Blisko drzwi grupa ludzi (Adolf, Zenon Niemojewski i dwóch Polaków w podeszłym wieku) prowadzi rozmowę na temat prześladowań. Przy stoliku w głębi siedzą natomiast oficerowie i damy, literaci i urzędnicy, którzy ubolewają nad wyjazdem Nowosilcowa ze stolicy. Ich zdaniem, Senator - jak nikt inny - potrafił urządzać bale. Młoda kobieta siedząca przy drzwiach prosi, by zgromadzeni wysłuchali historii Cichowskiego - młodego człowieka, który torturowany nie wydał swych towarzyszy, lecz poniósł za to olbrzymią karę, stał się bowiem zupełnie innym człowiekiem. Literaci, o klasycznych poglądach na sztukę, nie widzą w opowiedzianej historii materiału i inspiracji dla swojej twórczości. Młodzi Polacy wychodzą z salonu, a zbulwersowany wypowiedziami literatów Wysocki wygłasza znamienne zdanie:“[…] Nasz naród jest jak lawaZ wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawaLecz wewnątrz ognia sto lat nie wyziębiPlwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi.”Scena 8 (Pan Senator)Doktor (noszący cechy ojczyma Słowackiego) i Nowosilcow prowadzą rozmowę na temat spisku, jaki odkryto wśród wileńskich studentów. Kiedy do Senatora zgłasza się Kanissyn - kupiec, któremu Nowosilcow jest winny pieniądze, ten rozkazuje uwięzić jego syna. Poplecznik Senatora - Pelikan - przypomina o konieczności rozwiązania sprawy Rollisona, który ku zaskoczeniu oprawców przeżył srogie tortury. W tej samej chwili lokaj anonsuje przybycie matki Rollisona, która ma ze sobą list zawierający prośbę księżnej o uwolnienie chłopca. Niewidoma kobieta błaga o możliwość spotkania z synem, a tymczasem z sali balowej mieszczącej się obok wchodzi dama, która prosi Senatora, by wysłuchał “sercowego” koncertu (autor zastosował tu grę słów - mają wysłuchać koncertu Henryka Hertza, którego nazwisko oznacza “serce”). Nowosilcow wyraża swe zdziwienie tak długim okresem uwięzienia chłopca, co wydaje się dobrze rokować zdaniem pani Kmitowej, która towarzyszy matce Rollisona. Kiedy kobiety odchodzą, Senator zaleca ukaranie lokaja i zabiera się do przesłuchiwania księdza Piotra. Chce mu udowodnić udział w spisku. Doktor jest innego zdania - sugeruje, by winę zrzucić na księcia Czartoryskiego. Odchodząc, ksiądz Piotr wieszczy obecnym szybką baluGoście próbują wszelkimi sposobami przypodobać się Senatorowi. Dla kariery matki są nawet gotowe zaryzykować cześć swoich córek. Obecnych na balu można podzielić na dwie grupy: “stronę lewą”, w skład której wchodzą małżeństwo Sowietników, Dama, Matka, Pułkownik i Registrator, i “stronę prawą”, którą reprezentują goście, niekryjący swego krytycznego zdania na temat popleczników Senatora. Jeden z nich - Justyn Pol - chce zabić Nowosilcowa, lecz odwodzi do od tego Bestużew. Zabawa ustaje, gdy na balu pojawiają się ksiądz Piotr i pani Rollison. Zrozpaczona kobieta, poznawszy podstęp Doktora i Pelikana, w wyniku którego wypchnięto jej syna z okna, a potem upozorowano samobójstwo, przeklina ich. Doktor ginie od uderzenie pioruna, a przerażeni goście uciekają. Ksiądz Piotr, próbując ostrzec Senatora i Pelikana, opowiada im historie którego właśnie prowadzono na przesłuchanie, spotyka po drodze księdza Piotra. Ten przepowiada mu:“Ty pojedziesz w daleką, nieznaną drogę;Będziesz w wielkich, bogatych i rozumnych tłumie”.Scena 9 (Noc Dziadów)Kobieta w czerni i Guślarz (bohaterowie II części “Dziadów”) idą w stronę kaplicy. Żałobniczka wspomina swoje wesele, na którym pojawił się duch z krwawą raną na sercu. Postaci trafiają na cmentarz, a tu ukazują im się zjawy. Pojawia się “trup świeży” Doktora, który za swe przewinienia cierpi męki piekielne, a także “trupisko obrzydłe” (Bajkow), które wodzi na pokuszenie czart-dziewica i które na strzępy rozrywają psy. Guślarz chce przywołać ducha nieszczęśliwego kochanka, lecz ukazuje się Jeździec o krwawiącym sercu. Mówi, że nieprzyjaciele narodu zabili go , wbijając mu swe miecze “aż po dusze” i jedynym ratunkiem jest śmierć. Natomiast rana na czole, której sam jest sprawcą, może zostać uleczona tylko przez do III części “Dziadów” • Droga do RosjiOpis podróży do Rosji. Dokoła jadących kibitek rozciąga się “[…] kraina pusta, biała i otwarta”. Ludzie skazani na zesłanie, siedzą ciasno stłoczeni w wozach. Na ich twarzach maluje się rozpacz, ale i złość:“[…] więzień, chociaż w słomie siedzi,Jak dziko patrzy! Jaki wzrok dumny.”• Przedmieście stolicyWozy dojeżdżają do przedmieścia miasta. Następuje opis wielkiego przepychu, z jakim zbudowano carską rezydencję w Carskim Siole, położonym pod Petersburgiem:" Ileż trzeba było spisków,Ilu niewinnych wygnać albo zabić,Ile ziem naszych okraść i zagrabić,Póki krwią Litwy, łzami UkrainyI złotem Polski hojnie zakupionoWszystko, co mają Paryże, Londyny".• PetersburgMickiewicz przedstawia historię powstania miasta:" W głąb ciekłych piasków i błotnych zatopówRozkazał wpędzić sto tysięcy palówI wdeptać ciała stu tysięcy chłopów",a“[…] kto widział Petersburg, ten powie:Że budowały go chyba szatany.”Poeta ukazał cara jako człowieka, który swym okrucieństwem dorównuje samemu diabłu. Wśród owego przepych przechadzają się dworzanie, między którymi chyłkiem przemyka raz po raz młody zesłaniec - “Pielgrzym sam jeden”, który z nienawiścią patrzy na dwór carski. W tym piekle zdarzają się jednak i dobrzy ludzie, określani tu mianem “drugiego człowieka” (Józef Oleszkiewicz), który przekazawszy datki potrzebującym, próbuje pocieszać nieszczęśliwego Pielgrzyma.• Pomnik Piotra WielkiegoDawaj młodzi ludzie - Pielgrzym i “wieszcz rosyjski” (Puszkin albo Rylejew) obserwują pomnik cara. Jest on dla nich symbolem okrucieństwa, tyranii i reżimu.• Przegląd wojskMamy tu opis wojskowej parady i obraz uległego tłumu poddanych cara. Pojawia się ironiczny komentarz poety na temat złudnego “ucywilizowania” Rosji. Przygnębiający jest obraz placu po paradzie, na którym pozostały ciała żołnierzy:“Biorą ich z ziemi policyjne sługiI niosą chować; martwych, rannych społem”.Mickiewicz opowiedział tu również historię rekruta z Litwy oraz los sługi, który zamarzł pozostawiony na siarczystym zakończony jest apostrofą: " Ach, żal mi ciebie, biedny Słowianinie".• Do przyjaciół MoskaliUtwór jest hołdem złożonym pamięci dekabrystów (A. Bestużewa i K. Rylejewa). Mickiewicz w klarowny sposób wyraża tu swe polityczne poglądy. Krytykuje despotyzm carski i postępowanie podległych mu Rosjan. Jednoczy się z tymi, którzy, podobnie jak Polacy, walczą o wyzwolenie spod dyktatury cara i marzą o wolności i szczęśliwym dramacie Mickiewicz zastosował metodę synkretyzmu gatunkowego. Zerwał z regułą trzech jedności. Kompozycję utworu cechuje fragmentaryczność, pojawiają się luźno powiązane ze sobą epizody. Obok scen realistycznych, pełnych patosu i wysokiego tonu, wprowadził poeta również sceny o charakterze mistycznym. Obrazy dramatyczne przeplatają się tu z wątkami komediowymi (czarny humor) i groteską. Opisane sceny są zróżnicowane pod względem ładunku emocjonalnego, historie są bardzo plastyczne i sugestywne w odbiorze. • “Dziady” jako dramat romantycznyniespełniona reguła trzech jedności: miejsca (cela Konrada, klasztor bernardynów, pałac Nowosilcowa, cmentarz w okolicach Wilna, dworek mieszczący się pod Lwowem, Warszawa, Petersburg), czasu (akcja obejmuje okres około roku, ale między poszczególnymi scenami pojawiają się liczne luki czasowe) i akcji (tematyka scen jest bardzo zróżnicowana, a każdą z nich cechuje odrębna dramaturgia).sceny realistyczne cechuje wieloprzestrzenność (liczne szczegóły o autentycznym charakterze np. pochodzące z opisu celi Konrada), a realizm przeplata się tu ze scenami symbolicznymi (cela to grób, ale i kolebka narodzin Konrada). Taki sposób realizacji utworu zbliża go do misterium z okresu średniowiecza. Mamy tu bowiem podział na prawą (dobrą) i lewą (złą) stronę, a świat postrzegany jest w układzie pionowym: piekło, ziemia, rodzaje czasu:a. historyczny (daty i wydarzenia, których uczestnikami są autentyczne postaci historyczne)b. religijny (złożony z cykli, wyznaczanych okresem od jednego do drugiego święta; ważne wydarzenia religijne odpowiadają mistycznym przeżyciom postaci, np. Wielkanoc łączy się z widzeniem ks. Piotra, a Boże Narodzenie z Wielką Improwizacją, która zwiastuje powtórzenie losów Zbawiciela)c. mistyczny ( cykl agrarny: zima symbolizuje umieranie, niewolę, podczas gdy wiosna staje się symbolem zmartwychwstania, zapowiedzią wolności. Ziarno to natomiast młodzież, która przygotowuje się do kiełkowania w ukryciu - w niewoli)wielka różnorodność postaci • historyczne:występujące pod własnym, autentycznym nazwiskiem - Sobolewski, Pelikan, Wysocki, Bajkowukryte pod pseudonimem - Doktor - August Becu • fikcyjneukazane poprzez nakreślenie rysów psychologicznych i przepuszczone przez pryzmat satyry (literaci w Salonie Warszawskim) lub karykatury (Senator)symboliczne - noszące cechy wielkości, wzniosłości i niewinności (Ewa, ks. Piotr) • fantastyczneprzedstawione w oparciu o średniowieczne alegorie (duch dobre i złe, zjawy).liczne nawiązania do Biblii, wyrażone w przedstawionych wątkach, motywach fabularnych, ale i w postaci symboli, w zawartych wzorcach osobowych, przekonaniach filozoficznych i prawdach moralnych. Autor zestawia dzieje ojczyzny z losem Chrystusa; studentów porównuje do wiedzionych na rzeź niewiniątek, a cara określa mianem Heroda. Konrad jest tu Samsonem, a Petersburg - wieżą Babel i opisie widzeń łatwo natomiast zauważyć naśladowanie stylu charakterystycznego dla Apokalipsy według św. Jana i utworu jest luźna, nie ma tu wyraźnych związków przyczyna - skutek, a poszczególne sceny znacznie różnią się poruszaną tematykąprzemieszano tu również rodzaje literackie: obok liryki (Wielka Improwizacja) występuje epika (Ustęp) i dramat (Pan Senator)pojawiają się fragmenty śpiewane, operowewystępuje połączenie wielu konwencji i pojęć estetycznych: • fantastyka + realizm • język potoczny, mówiony + symboliczny, mistyczny sposób wyrażania się • komizm + tragizm • wzniosłość i powaga + ironia, satyra i wizja świata: obok rzeczywistości realnej występuje świat nadprzyrodzony, ponadzmysłowy. Wydarzenia prawdopodobne wiążą się ściśle z metafizycznymi: Wielka Improwizacja to zarówno efekt choroby (epilepsja), jak i opętania duszy przez złe moce, natomiast piorun to jednocześnie zjawisko przyrodnicze, jaki i kara za przedstawione cechy tworzą dramat romantyczny przepełniony mnogością znaczeń i wątków. I tak mamy: • patriotyzm - cierpienie polskiej młodzieży • bunt Konrada wobec losu, jaki zgotował Polakom Bóg - Wielka Improwizacja • przekonanie poety o roli Polski jako mesjasza - “Polska Chrystusem narodów” • objawienia woli Boga - widzenie księdza Piotra • surowa ocena społeczeństwa - Salon Warszawski • zdanie poety na temat wrogów ojczyzny - Sen Senatora, Ustęp, Pan część “Dziadów” Adama Mickiewicza jest próbą przełamania pasma nieszczęść dotykających naród polski. Mesjanizm jest tu drogą do objaśnienia sensu cierpienia prześladowanych Polaków. Jest też źródłem nadziei na “zmartwychwstanie” - na różnorodność zawartych w utworze przesłań, a także ich uniwersalny charakter czynią ten dramat ciągle aktualnym i dają możliwość odkrywania go na nowo. Pozwolisz że zignoruję te punkty i napiszę ci co ja wiem ze sceny z widzeniem senatora :PSen senatora Novosilcowa możemy podzielić na 2 części, pierwsza w której czuje się ''wywyższony'' i ważny dla cara, patrzy z góry na innych ludzi, w drugiej części po tym jak car go ignoruje senator widzi jak bardzo jej nieważny i nic nie znaczy kiedy nie jest wśród elity władzy. Można powiedzieć, że pierwsza część dnu to; sen marzenie, a druga część: koszmar.''Koszmar'' uświadamia Novosilcowi że bez władzy jest nikim, dlatego że szacunek jaki jest wokół niego nie powstał na drodze aprobaty od ludzi, lecz ich strachu przed senatorem i represjami, tym samym kiedy straciłby swoja pozycję polityczną nie miałby zwolenników, lecz wrogów, mógłby czuć się zagrożony.

dziady 3 scena 8